Sam na sam

Samotność dusi, za gardło chwyta...
... ale z drugiej strony może i dobrze, bo z tego co pamiętam to miałem popieprzone związki. A teraz tak, jak wszyscy głosujący na PO, pragnąłbym normalności /choć akurat na to nie głosowałem, paradoksalnie/. A jedyna normalność - to w moim przypadku to chyba brak związku, bo jak popatrze w przeszłość to normalności nie widać... Kilka przykładów...

Z pierwszą niunią związany był ból. Otóż dostawałem wpierdol od jej kolegów z osiedla. Za każdym razem gdy przychodziłem do niej musiała szykować okłady... To wyglądało mniej więcej tak - szedłem do Natalii i podbijali do mnie jej ziomale i mówili:
- Ej ty kurwa, co Ty tak na luzie chodzisz po naszej ośce?
Ja pytam: - To znaczy jak?
- Chcesz wiedzieć jak? A tak!
I dostaje gonga w ryj. Po ciosie w nos raczej za wiele nie da się zrobić w kwestii obrony... Bo widok krwi paraliżuje. Więc z reguły spierdala się i mówi:
- Kochanie... Znów dostałem.
Żałosne. A więc i śmieszne.
A wracając znów ci sami podbijają, tylko że tym razem oko.
Dzień później znów ci sami siedzą na ławce. A ja z podbitym okiem idę luzacko ich osiedlem. No więc nie mogą na to pozwolić. Znów podchodzą.
- Ej. Masz fajkę.
Mówię, że mam, wyjmuję paczkę, chcę go poczęstować, a ten wyrywa mi z ręki całą ramkę i jakby nigdy nic odchodzi...
Noż kurwa!
Dobrze, że ze mną zerwała, bo podobno tasaki szykowali. Widocznie nie chciała mieć chłopaka-zombie. I dobrze. Rzekłbym bardzo dobrze.

Następny związek był nieskonsumowany. Rzekłbym imprezowy. Widywaliśmy się tylko na imprezach. I tak miało zostać. I tu też ciekawa kwestia - laska mi mówi, że chcę się ze mną przespać, a potem znika bez śladu po jednej z imprez. Ostatnio ją spotykam, a ona mówi, że się spieszy. Ja myślałem kurwa, że rzuci mi się na szyję po tamtym wyznaniu. Ale widocznie sprawa uległa przedawnieniu. Nevermind.

Noi wreszcie poważny związek liczący 2,5 roku. Przyzwyczajenie, seks-nałóg i ... przyjaźń. Poważna sprawa. Oprócz jednej ważnej kwestii. Wstydziłem się trochę tej laski... Heh. Śmieszne? Raczej tragiczne. Poza tym faktem o dziwo ten związek był normalny. Tak normalny, że aż nienormalny. A raczej po prostu nudny. Jedno trzeba rzec - była mi oddana i zapatrzona we mnie jak nikt nigdy. To mi się tak podobało, tak bardzo podobało, że nawet mógłbym z nią być już zawsze. Ale oczywiście byłoby to egoistyczne, bo było mi z nią dobrze, ale jak mawia mój kolega motyli w brzuchu nie czułem. Co najwyżej swędzenie... bo sprawiała, że byłem sobą, pomagała mi. Mogłem po raz pierwszy w życiu poczuć normalność ( wspólne oglądanie TV, praca, normalna rodzina, obiady, szampan w wannie, tradycja itp.) Dla niej zapewne związek ze mną był czymś nienormalnym, bo kochanie się przy rodzicach za ścianą do najnormalniejszych pewnie nie należało. Poza tym nie kryje, że inne dziewczyny mi się podobały i nie omieszkałem z nimi flirtować, co któregoś dnia odkryła wchodząc w moje prywatne archiwum gadu (jak to mawiają Anglicy ciekawość zabiła kota, czyli ciekawość to pierwszy stopień do piekła...). Można jedynie dodać, że w kilka miesięcy po rozstaniu (ogólny powód: odległość) znalazła sobie męża i ma obecnie dziecko (na szczęście nie moje). A fakt błyskawiczności jej decyzji stanięcia na ślubnym kobiercu może prowadzić do wniosku, że też do najświętszych w kwestii wierności nie należała - patrz utwór "Ksiazezbajki" w poście 2xLove i tekst w nim: -"może wcześniej go miałaś...co? / Może wcześniej go miałaś, yoł"). Z Bogiem.

Co potem? Potem ciekawa inteligenta dziewczyna i długie rozmowy telefoniczne. Setki smsów. Kilka wspólnych nocy w akademiku... i dość specyficzna kwestia... lubiła robić to sama... lub patrzeć... To było nawet ciekawe, ale wytwarzało dystans... Poza tym bała się facetów, a strach okazywała pokazując wyniosłość w relacjach damsko-męskich. Wyniosłość graniczącą z pogardą. Więc pamiętnego Sylwestra 2006/2007, gdy po raz kolejny usłyszałem: - "Sio, sio, sio!" zamiast życzeń, postanowiłem jej powiedzieć o tym co myślę sprawiając, że płakała w momencie nadejścia magicznej godziny północy zwiastującej nasz dobiegający obecnie rok... i dobiegający wówczas związek. Szybko jednak znalazła sobie pocieszyciela. Bez odbioru. /co ciekawe moja eks strasznie była zainteresowana tą dziewczyną. Chyba jeszcze jej obecny mąż wtedy się jej nie oświadczył/

A ostatnio? No cóż ostatnio też było ciekawie... Ostatnio tematem przewodnim jest skrajność, można by rzec skrajność nad skrajnościami... a co za tym idzie na pewno nie "normalność", czyli o suczkach kontra świętych słów kilka /dokończenie ---> na tajnym blogu/